تعداد فرزندان در خانواده و اثرگذاری آن بر کسب سرمایة ‌انسانی فرزندان (مورد مطالعه: جوانان 15 تا 19 سالة مناطق شهری ایران) سعداله دارابی، محمد ترکاشوند

چکیده سرمایة ‌انسانی به دانش، مهارت و دیگر توانایی‌هایی گفته می‌شود که به افزایش کیفیت و سطح توسعه منجر می‌شوند. سرمایه‌ای که در سنین پایین‌تر کسب ‌شود تأثیر قوی‌تری در موفقیت‌های سنین بالاتر دارد. خانواده مهم‌ترین واحد تأثیرگذار در کسب و سرمایه‌گذاری در حوزة سرمایة ‌انسانی در سنین پایین است و هم‌چنین موفقیت‌های آیندة آن‌ها را نیز تعیین می‌کند. در سال‌های اخیر، خانوادة ایرانی با کاهش باروری، بالا‌رفتن سطح سواد والدین و سطح رو به بالایی از طلاق مواجه بوده است. با استفاده از داده‌های پیمایش گذران وقت انجام‌شده در سال‌های 1387 و 1388، در این مقاله قصد بررسی اثر تعداد فرزندان در کسب سرمایة ‌انسانی فرزندان 15 تا 19 سالة خانوارهای شهری ایران را داریم. نمونة مورد بررسی شامل 2183 فرزند 15 تا 19 ساله است که ازدواج نکرده‌اند. نتایج نشان می‌دهد که بین شمار فرزندان و کسب سرمایة ‌انسانی رابطة منفی برقرار است. تفاوت گسترده‌ای در کسب سرمایة ‌انسانی بین خانواده‌های با یک و دو فرزند و خانواده‌های با سه فرزند و بیش‌تر وجود دارد. نتایج تحلیل چندمتغیره نشان‌دهندة اثرگذاری معنادار جنسیت و سن فرزندان و سطح تحصیلات مادران در کسب سرمایة ‌انسانی است. با وجود این متغیرهای کنترل‌کننده هنوز اثر تعداد فرزندان پایدار است. این نتیجه می‌تواند نشان از پذیرش و تداوم تعداد کم فرزندان (خانواده‌های دو فرزندی) در آینده باشد.